Jan I van Avesnes
(ca. 1248 - Valenciennes of Bergen, vermoedelijk 11 sept. 1304), graaf van Henegouwen van 1280 tot 1304 en als Jan II van Holland en Zeeland van 1299 tot 1304, was de oudste zoon van Jan van Avesnes en Aleidis van Holland. In febr. 1280 volgde hij in Henegouwen zijn grootmoeder Margaretha van Constantinopel op, die aan haar zoon uit haar tweede huwelijk, Gwijde van Dampierre, reeds in 1278 Vlaanderen had afgestaan. Jan hervatte de strijd van de Avesnes met de Dampierres om Rijks-Vlaanderen. In 1295 sloot hij zich aan bij de Franse koning Filips IV, die zich van Gwijde van Dampierre afwendde; ook bemiddelde hij de toenadering tot Frankrijk van zijn neef Floris V van Holland, die wegens Zeeland met Vlaanderen in conflict was. Na de dood van Wolfert I van Borselen (1299) werd hij als regent voor Jan I in Holland ingehaald. Toen deze enkele weken later overleed, volgde Jan I van Avesnes, een neef van de Hollandse graaf Floris V, hem op als naaste mannelijke erfgenaam. Voortaan was Holland in een personele unie met Henegouwen verenigd. In 1300-1301 consolideerde Jan zijn positie, geholpen door de Franse successen in Vlaanderen; de Zeeuwse opstandelingen werden verslagen en in Utrecht werd Jans broer Guy van Avesnes bisschop. Na de geslaagde Vlaamse opstand van 1302 brak voor de Avesnes een kritieke periode aan. In 1303 openden de Vlamingen het offensief in Henegouwen en in Zeeland, begunstigd door de vele ontevredenen aldaar. In maart 1304 brachten zij onder Gwijde van Namen op Duiveland een nederlaag toe aan Jans zoon Willem (de latere Willem III). Bisschop Guy van Utrecht werd gevangengenomen en in Utrecht volgde een anti-Hollandse reactie; Holland en Zeeland zelf vielen grotendeels in handen van Gwijde van Namen of Jan II van Brabant, die zich bij de aanvallers had gevoegd. In 1304 keerde de kans en in augustus werd Gwijde van Namen definitief verslagen in een zeeslag voor Zierikzee door een Hollands-Franse vloot. Toen Jan stierf, was zijn gezag in Holland en Zeeland vrijwel hersteld.
Henglias-Hengelo 
ca. 1247 - 1304 (~ 57 jaar)
[2]