Koning in Beieren 815; Gekroond tot Keizer in Aken, juli 817; Koning va Lotharingen en Itali? 843. Doet in september 855 afstand van de troon en wordt monnik in Pr?m.
795 - klooster Pr?m 29 sept. 855), Rooms-Frankisch keizer van 840 tot 855, oudste zoon van Lodewijk de Vrome, werd reeds in 817 door zijn vader als mederegent en opvolger aangewezen. Van 822 af bestuurde hij in het bijzonder Itali?. Toen zijn vader de beschikkingen van 817 ten behoeve van een later geboren zoon Karel trachtte te veranderen, leidde dat vanaf 829 tot herhaalde opstanden van Lotharius en zijn broers Lodewijk en Pippijn. Na de dood van Lodewijk de Vrome trachtte Lotharius als keizer de opperheerschappij over zijn broers te handhaven, wat tot strijd tussen de broers onderling leidde, totdat na Lotharius' nederlaag bij Fontenoy (841) hij bewilligen moest in het Verdrag van Verdun (843), waarbij hij behalve de keizerstitel slechts Midden-Franci? verwierf. Wegens de onverdedigbaarheid van dit gebied oefende Lotharius er weinig gezag over uit. Toen hij in 855 ernstig ziek werd, verdeelde hij daarom zijn rijk onder zijn zoons: Lodewijk II verkreeg Itali? en de keizerstitel, Karel Opper- en Neder-Bourgondi? en Lotharius II het noordelijkste stuk.
795 - 855 (60 jaar)